ဖတ္ရန္က်မ္းခ်က္မ်ား။ ေနဟမိ ၁၀း၁-၂၉။ ကမၻာဦး ၄း၈-၁၉။ ေဟျဗဲ ၁၃း၂၀။ ေယာ႐ႈ ၂၄။ ေနဟမိ ၁၀း၃၀-၃၉။ ေဟျဗဲ ၈း၁-၇။
‘ထိုအေၾကာင္းအရာမ်ားကို ငါတို႔သည္ဆင္ျခင္ၿပီးမွ သစၥာျုပ ၍၊ စာခ်ဳပ္ကိုလည္းေရးထားလ်က္၊ ငါတို႔အႀကီးအကဲယဇ္ပုေရာဟိတ္ ေလဝိသားတို႔သည္ တံဆိပ္ခတ္ၾက၏။. . . ငါတို႔ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္ကို ငါတို႔သည္ စြန္႔ပစ္၍မထားရၾက’ (ေနဟမိ ၉း၃၈။ ၁၀း၃၉)။
ပဋိညာဥ္ကိုေရးဖြဲ႕ရျခင္းမွာ တစ္ဘက္ႏွင့္တစ္ဘက္ အျပန္အလွန္ အက်ိဳးျုပမည့္အေၾကာင္းကို ေရးသားမွတ္သားၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ေခါင္းေဆာင္ တို႔သည္ ငယ္သားမ်ားကိုဂ႐ုစိုက္သကဲ့သို႔ ငယ္သားမ်ားတို႔သည္လည္း ေလးစားသမႈကိုျပန္လည္ထားရွိရန္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ထား ေသာပဋိညာဥ္မွာမူ ျခားနားခ်က္ရွိသည္။ ဘုရားသခင္ဘက္မွ မည္သည့္အရာ တစ္စံုတစ္ခုမွ်မရရွိပါေသာ္လည္း ကိုယ္ေတာ္ဘက္၌ကတိတည္ပါမည္ဟု ပဋိညာဥ္ထားေတာ္မူ၏။ လူသားမ်ားထားရွိေသာပဋိညာဥ္ကို မလိုက္ေလွ်ာက္ ပ်က္ကြက္သည့္တိုင္ ဘုရားသခင္သည္ အစဥ္တည္မည္ဟု ကတိထားျုပ ေတာ္မူသည္။ ပဋိညာဥ္ႏွင့္အတူ ေကာင္းခ်ီးႏွင့္က်ိန္ျခင္းသည္ တြဲလ်က္ပါ လာသည္ကို ဣသေရလလူမ်ိဳးမ်ားသေဘာေပါက္ၾကသည္။ အထူးသျဖင့္ ပဋိညာဥ္ကိုခ်ိဳး၍ အဆင္မေျပမႈမ်ားစတင္လာေသာအခါမ်ိဳး၌ သိၾကရသည္။
ယခုအပတ္တြင္ ဣသေရလလူမ်ိဳးမ်ား ဘုရားရွင္ႏွင့္အသစ္ဖြဲ႕ေသာ ပဋိညာဥ္အေၾကာင္းကို ေလ့လာသြားပါမည္။ ထိုအေၾကာင္းကို ေနဟမိ (၁၀) တြင္ေတြ႕ရသည္။ သမၼာက်မ္းထဲမွ ပဋိညာဥ္ျုပျခင္း၏အေရးႀကီးပံုအေၾကာင္း ကိုလည္း ေဆြးေႏြးဖလွယ္ၾကရမည္ျဖစ္သည္။
ေနဟမိ ၁၀း၁-၂၉ ကိုဖတ္ပါ။ (မွတ္ဥာဏ္ကိုျပန္လည္အားသစ္တိုး ေစေသာသေဘာျဖင့္ ေနဟမိ ၉း၃၆-၃၈) ကိုလည္းျပန္ဖတ္ပါ။ ထိုပဋိညာဥ္ ကိုမည္သူျုပခဲ့သနည္း။ မည္သည့္အတြက္ျုပခဲ့ၾကသနည္း။
ကမၻာဦး ၁ ႏွင့္ ၂ ၌ေဖာ္ျပေသာ ဖန္ဆင္းျခင္းအေၾကာင္းမွာ ပထမဦးဆံုးလူသားကိုဖန္ဆင္းျခင္းအေၾကာင္းေဖာ္ျပထားၿပီး ဘုရားရွင္ႏွင့္လူသား၊ လူသားအခ်င္းခ်င္းရင္းႏွီးဆက္သြယ္ပံုကို ေရးသားထားသည္။ အျပစ္ဝင္ေရာက္ လာသည္ႏွင့္ ရင္းႏွီးဆက္ဆံမႈအားလံုး ျုပိပ်က္ခဲ့ရသည္။ အျပစ္ဟူသည္ ဖန္ဆင္းျဖစ္ေပၚလာျခင္းကို ဖ်က္ဆီးပစ္ေသာအရာႏွင့္ေသဆံုးပေပ်ာက္သြား ျခင္းကိုျဖစ္ေစေသာအရာျဖစ္သည္။
အေၾကာင္းမလွ၍ ကမၻာႀကီးသည္ ဘုရားသခင္ကိုဖက္ယမ္းျခင္းထက္ အျပစ္၏မတရားမႈကို ပို၍ခင္တြယ္ၾကသည္။ သစၥာရွိေသာမ်ိဳးဆက္မွဆင္းသက္ လာသူအလြန္နည္းလြန္း၏။ မၾကာမီေသာအခ်ိန္အတြင္း ဘုရားသခင္ေပးထား ေသာကတိေတာ္ျဖစ္သည့္ ကယ္တင္ရွင္ကိုေစလႊတ္မည့္ကတိကို လက္ခံမည့္ မိသားစုဟူ၍မရွိသေလာက္ျဖစ္လာသည္။ သို႔ျဖင့္ဘုရားသခင္သည္ ေရလႊမ္းမိုး ျခင္းျဖင့္သတိေပးခဲ့သည္။ ဖန္ဆင္းထားသမွ်လက္ရာေတာ္မ်ား ပ်က္စီးဆံုး႐ံႈး သြားခဲ့ရသည္။ လူသားမ်ားသက္ရွိသတၲဝါမ်ား အသက္ဆံုး႐ံႈးခဲ့ရသည္။ လူသားမ်ားဖ်က္ဆီးခဲ့ေသာအရာကိုသာ ဘုရားရွင္ေဖ်ာက္ဖ်က္ေတာ္မူခဲ့သည္။ (ကမၻာဦး ၆း၁၁-၁၃)။
တနလၤာ ႏိုဝင္ဘာ ၁၈
ရာဇဝင္ ‘တြင္က်န္’ ခဲ့ေသာပဋိညာဥ္မ်ား
ေရလႊမ္းမိုးၿပီးသည္ေနာက္ ထာဝရဘုရားသည္ အသစ္တစ္ဖန္ျပန္လည္ စတင္သည္။ ေနာဧႏွင့္သူ၏ေနာက္ပိုင္းေမြးဖြားလာသူမ်ားႏွင့္အတူ ကမၻာႀကီး ကိုအစမွျပန္လည္၍ျုပစုပ်ိဳးေထာင္ခဲ့သည္။ လူႏွင့္ဘုရားဆက္သြယ္မႈကို ကိုယ္ေတာ္ရွင္ျပန္လည္ျုပေတာ္မူသည္။ ထိုဆက္သြယ္မႈကို ပဋိညာဥ္အားျဖင့္ သေဘာတရားတစ္ခုထားကာျုပလုပ္ခဲ့သည္။ သမၼာက်မ္းစာ၌အေရးပါေသာ ပဋိညာဥ္ခုနစ္ႀကိမ္ကို ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔ႏွင့္ျုပေတာ္မူခဲ့သည္။ ၁။ ပထမပဋိညာဥ္ – အာဒံ (ကမၻာဦး ၁-၃) ၂။ ဒုတိယပဋိညာဥ္ – ေနာဧ (ကမၻာဦး ၆-၉) ၃။ တတိယပဋိညာဥ္ – အာျဗဟံ (ကမၻာဦး ၁၂း၁-၃) ၄။ စတၲဳထပဋိညာဥ္ – ေမာေရွႏွင့္ဣသေရလလူမ်ိဳး (သိနာေတာင္ေမာေရွႏွင့္ ပဋိညာဥ္) ဟုေက်ာ္ၾကားသည္။ (ထြက္ ၁၉-၂၄) ၅။ ပၪၥမပဋိညာဥ္ – ဖိနဟတ္ (ေတာ ၂၅း၁၀-၁၃) ၆။ ဆဌမပဋိညာဥ္ – ဒါဝိဒ္မင္း (၂ရာ ၇း၅-၁၆) ၇။ သတၲမပဋိညာဥ္ – ပဋိညာဥ္သစ္ (ေယရမိ ၃၁း၃၁-၃၄)
ေအာက္ပါက်မ္းခ်က္မ်ားကိုဖတ္ပါ။ ‘ထာဝရပဋိညာဥ္’ ဟုဆိုေသာ ေဝါဟာရ၏အဓိပၸါယ္မည္သို႔ရွိသနည္း။ (ကမၻာဦး ၉း၁၆။ ၁၇း၇။ ေဟရွာ ၅၅း၃။ ေဟျဗဲ ၁၃း၂၀)။
က်မ္းစာတြင္ တစ္ခုတည္းေပါင္းစုထားေသာ ‘ထာဝရပဋိညာဥ္’ စကားကို ေဖာ္ျပေသာအႀကိမ္ (၁၆) ႀကိမ္ရွိသည္။ (၁၆) ႀကိမ္ထဲမွ (၁၃) ႀကိမ္ကို အာျဗဟံႏွင့္အထူးထားရွိေသာပဋိညာဥ္ျဖစ္သည္။ သိနာေတာင္၌ ဣသေရလလူမ်ား၊ ဒါဝိဒ္မင္းႏွင့္ျုပေသာပဋိညာဥ္ စသည္တို႔အေၾကာင္းကို အထက္တြင္ေဖာ္ျပၿပီးျဖစ္သည္။ အျုပိင္အဆိုင္ျုပျခင္းမဟုတ္ေသာ္လည္း ထာဝရပဋိညာဥ္ဟု စြဲမွတ္ရသည္ခ်ည္းပင္ျဖစ္သည္။ အသီးအသီးေသာပဋိညာဥ္ တို႔သည္ ထာဝရပဋိညာဥ္ျုပျခင္းကို ပို၍ပို၍သေဘာေပါက္ေစသည္ခ်ည္းပင္ ျဖစ္သည္။ ထိုပဋိညာဥ္တိုင္းမွာ ေမတၲာေတာ္ကိုအေျခခံသည္ခ်ည္းသာျဖစ္ သည္။ ပထမအႀကိမ္ေၾကညာျခင္းကို ကမၻာဦး ၃း၁၅ တြင္ေတြ႕ရၿပီး၊ သမၼာ က်မ္းစာတစ္အုပ္လံုး ေတာက္ေလွ်ာက္ထိုပဋိညာဥ္ကိုပင္ ထပ္ခါထပ္ခါျပန္၍ အတည္ျုပေရးသားသည္ခ်ည္းပင္ျဖစ္သည္။ ေမတၲာေတာ္အေျခခံေသာပဋိညာဥ္ (ထာဝရပဋိညာဥ္) သည္ ကယ္တင္ျခင္းစီမံကိန္းကို ျပည့္ဝစံုလင္စြာေဖာ္ျပ က်င့္ေဆာင္ျပသည္။ ပဋိညာဥ္အသစ္ႏွင့္ပဋိညာဥ္အေဟာင္းသည္ မတူညီ ကြဲျပားသေယာင္သေဘာျခင္းမသက္ဆိုင္ဟန္ရွိေသာ္လည္း အမွန္မွာ ထပ္တူ ထပ္မွ်တစ္မ်ိဳးတစ္ခုတည္းသာျဖစ္သည္။
(၁) သန္႔ရွင္းေစျခင္း။ ငါ ၏ပညတ္တရားကို သူတို႔အတြင္းထဲသို႔ သြင္းမည္။ သူတို႔ႏွလံုးေပၚမွာေရးထားမည္။ (ေယရမိ ၃၁း၃၃။ ေဟျဗဲ ၈း၁၀ ႏွင့္ႏိႈင္းယွဥ္ပါ။)
(၂) ျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ျခင္း။ ငါသည္ သူတို႔၏ဘုရားသခင္ ျဖစ္မည္။ သူတို႔သည္လည္း ငါ၏လူျဖစ္ၾကလိမ့္မည္။ (ေယရမိ ၃၁း၃၃။ ေဟျဗဲ ၈း၁၀)။
(၃) ေစလႊတ္တာဝန္ေပးျခင္း။ ထိုသူတို႔က၊ ထာဝရဘုရားကို သိေလာ့ဟု အမ်ိဳးသားခ်င္း၊ ညီအစ္ကိုအခ်င္းခ်င္း တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ဆံုးမဩဝါဒမေပးရၾက။ အေၾကာင္းမူကား၊ အငယ္ဆံုးေသာသူမွစ၍ အႀကီး ဆံုးေသာသူတိုင္ေအာင္ ထိုသူအေပါင္းတို႔သည္ ငါ့ကိုသိၾကလိမ့္မည္။ (ေယရမိ ၃၁း၃၄။ ေဟျဗဲ ၈း၁၁)။
(၄) မွန္ကန္ေျဖာင့္မတ္ေစျခင္း။ ထိုအခါငါသည္ သူတို႔အျပစ္ မ်ားကိုသည္းခံမည္။ သူတို႔ျုပေသာဒုစ႐ိုက္မ်ားကိုမေအာက္ေမ့ဘဲေနမည္ဟု ထာဝရဘုရားမိန္႔ေတာ္မူ၏။ (ေယရမိ ၃၁း၃၄။ ေဟျဗဲ ၈း၁၂)။
အဂၤါ ႏိုဝင္ဘာ ၁၉
ပဋိညာဥ္ဖြဲ႕စည္းတည္ေဆာက္ပံု
က်မ္းစာကြ်မ္းက်င္သူမ်ားက သမၼာက်မ္းတြင္ပဋိညာဥ္ပံုစံအမ်ိဳးအစား မ်ားရွိသည္ဟု မွတ္ခ်က္ျုပၾကသည္။ ေရွးဟိတၲိလူမ်ိဳးမ်ား ပဋိညာဥ္ျုပျခင္းကို လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္ဟု ေတြ႕ျမင္ရသည္။ အဓိပၸါယ္မွာ ဘုရားသခင္သည္ လူသားတို႔ႏွင့္ဆက္သြယ္ရာ၌ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ လူတို႔၏ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့ ထံုးစံကိုလိုက္ၿပီး သူတို႔နားလည္ေအာင္ျုပလုပ္ေပးရသည္။
ေရွးေခတ္ဣသေရလတို႔ျုပေသာပဋိညာဥ္ဖြဲ႕စည္းပံုမွာ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ေအာက္ေဖာ္ျပပါအပိုင္းမ်ားပါရွိသည္။ ျုကိတင္စကား (မည္သို႔ေသာဘုရား)၊ ေနာက္ခံရာဇဝင္သက္ေသ (လြန္ခဲ့ေသာအခ်ိန္မွဆက္ႏႊယ္မႈသက္ေသ) သေဘာ တူညီခ်က္မ်ား၊ သို႔မဟုတ္ ထားရွိေသာစည္းကမ္းမ်ား၊ ေကာင္းခ်ီးႏွင့္က်ိန္ ျခင္းမ်ား၊ သက္ေသမ်ား၊ ပဋိညာဥ္အတြက္အထူးနိမိတ္လကၡဏာမ်ားျဖစ္ၾက သည္။ ထိုအကြက္ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္သည္ မိမိ၏လူမ်ားႏွင့္ပဋိညာဥ္ျုပ ရာ၌ လူတို႔နားလည္ႏိုင္ေသာအစဥ္အလာကိုသာ ပံုစံယူၿပီးပဋိညာဥ္ထားသည္။
ဥပမာ၊ တရားေဟာရာက်မ္းတစ္က်မ္းလံုးတြင္ ေရးသားမႈအလံုးစံု မွာ ပဋိညာဥ္ပံုစံမ်ိဳးျဖင့္ေရးသားထားသည္။ ေမာေရွသည္ ဣသေရလလူမ်ား ကို ဘုရားရွင္ႏွင့္ျပန္၍မိတ္သဟာယျုပရန္ဖိတ္ေခၚစဥ္ ေအာက္ပါအခ်က္မ်ား ပါရွိသည္။ (၁) ျုကိတင္စကား (တရားေဟာ ၁း၁-၅)၊ (၂) ေနာက္ခံရာဇဝင္ သက္ေသ (တရားေဟာ ၁း၆-၄း၄၃)၊ (၃) သေဘာတူညီခ်က္၊ သို႔မဟုတ္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းခ်က္ (တရား ၄း၄၄-၂၆း၁၉)၊ (၄) ေကာင္းခ်ီးႏွင့္က်ိန္ ျခင္းမ်ား (တရားေဟာ ၂၇-၃၀)၊ (၅) သက္ေသမ်ား (တရားေဟာ ၃၀း၁၉) ႏွင့္ ေနာက္ဆံုးအျဖစ္ (၆) အထူးျဖည့္ဆည္းေပးမႈ (တရား ၃၁း၉-၁၃)။
ေယာ႐ႈ ၂၄ ကိုဖတ္ပါ။ မည္သို႔ေသာအလားတူပဋိညာဥ္ပံုစံမ်ိဳးကို ေဖာ္ျပထားသနည္း။
အသစ္ျပန္လည္ထားရွိေသာ ေယာ႐ႈ၏ပဋိညာဥ္ပံုစံသည္ မူလပံုစံ မ်ားႏွင့္တူညီပါသည္။
ပထမဦးဆံုးစကားမွာ၊ ဘုရားသခင္သည္ မိမိကိုယ္ကို ‘ဣသေရလ အမ်ိဳး၏ဘုရားသခင္ထာဝရဘုရား’ ဟုေဖာ္ျပထားသည္။ (ေယာ႐ႈ ၂၄း၂)။ တစ္ဆက္တည္းေနာက္ခံရာဇဝင္သက္ေသအျဖစ္ ေယာ႐ႈသည္ ဣသေရလ လူမ်ိဳးအား ဘုရားရွင္အတိတ္မွျုပေတာ္မူခ်က္မ်ားကို ျပန္လည္ေျပာၾကားသတိရ ေစသည္။ (ေယာ႐ႈ ၂၄း၂-၁၃)။ ေနာက္ခံရာဇဝင္ၿပီးသည့္ေနာက္ သေဘာ တူညီခ်က္ႏွင့္စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားသတ္မွတ္သည္။ (ေယာ႐ႈ ၂၄း၁၄၊၁၅၊ ၂၃)။ ေကာင္းခ်ီးမ်ားႏွင့္က်ိန္ျခင္းတို႔ကိုပါေဖာ္ျပထားသည္။ (ေယာ႐ႈ ၂၄၊၁၉၊ ၂၀)။ သက္ေသသက္ကန္မ်ားထားရွိသည္ (ေယာ႐ႈ ၂၄း၂၂၊၂၇)။ ေနာက္ဆံုး အထူးျဖည့္စြက္ခ်က္ကိုထည့္သြင္းသည္။ (ေယာ႐ႈ ၂၄း၂၅၊၂၆)။ ဤတြင္ ဣသေရလတို႔၏ပဋိညာဥ္ပံုစံမွာ ဘုရားသခင္၏ပို႔ေဆာင္ျခင္းကို အတိတ္မွ ရာဇဝင္ကိုသာအစြဲျုပျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ပါ။ ဆက္လက္၍ပဋိညာဥ္ၿပီးျပည့္စံုသည္ အထိ မိမိတို႔သစၥာရွိၾကရန္၊ လုပ္ေဆာင္ၾကရန္ တာဝန္ရွိၾကသည္။
ေယာ႐ႈ ၂၄း၁၅ ကိုဖတ္ပါ။ ယေန႔ကြ်ႏု္ပ္တို႔ေနထိုင္ေသာအခ်ိန္အခါ အတြက္ မည္သည့္စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းခ်က္မ်ားကို ရယူလုပ္ေဆာင္ႏိုင္သနည္း။
ဗုဒၶဟူး ႏိုဝင္ဘာ ၂၀
ကတိျုပျခင္းမ်ား
ေနဟမိ ၁၀း၃၀-၃၉ ကိုဖတ္ပါ။ ဣသေရလလူမ်ိဳးကတိျုပေသာ အရာေလးမ်ိဳးျဖင့္ ပဋိညာဥ္အသစ္ျပန္လည္ဖြဲ႕ျခင္းကို မည္သို႔ျုပခဲ့သနည္း။
လူတို႔သည္ ေအာက္ပါအခ်က္မ်ားကို ကတိျုပခ်က္ျုပၾကသည္။ (၁) ယံုၾကည္ျခင္းမတူသူႏွင့္လက္မထပ္ပါ။ (႐ုပ္တုကိုးကြယ္ျခင္း သို႔ေရာက္ေစေသာ အိမ္ေထာင္ဖက္မ်ိဳးလံုးဝမရွာပါ။
(၂) စစ္မွန္ေသာဥပုသ္ေတာ္ေန႔ကိုေစာင့္ထိန္းရန္ အလုပ္အကိုင္အတြက္ ဥပုသ္ေန႔ကိုမခ်ိဳးေဖာက္ပါ။
(၃) အေျြကးမ်ားပလပ္ေပးျခင္းႏွင့္ ဥပုသ္ႏွစ္ဆိုင္ရာအျပစ္သတ္မွတ္ ေသာႏွစ္၌ ဆင္းရဲသားမ်ားကို ကြ်န္အျဖစ္မွလည္းေကာင္း၊ အေျြကးမ်ားပလပ္ ေပးျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း လြတ္ၿငိမ္းခြင့္ေပးပါမည္။
(၄) ေငြေၾကးအားျဖင့္ ဗိမာန္ေတာ္ကိုေထာက္ပံ့ပါမည္။ ဗိမာန္ေတာ္ ႏွင့္ဆိုင္ေသာ ဝတ္ႀကီးဝတ္ငယ္အသြယ္သြယ္ကိုပါဝင္ပါမည္။ အဦးသီးေသာ အသီးကိုယူေဆာင္လာပါမည္။ သားဦးကိုလည္းေကာင္း၊ ဆယ္ဖို႔တစ္ဖို႔ကို လည္းေကာင္း ဝတ္ျုပျခင္းဆိုင္ရာ စစ္မွန္ေသာေတာင္းဆိုမႈမွန္သမွ်ကို ေပးလႉ ဆက္ကပ္ပါမည္။
ပထမကတိသစၥာသံုးခုသည္ လူသားအခ်င္းခ်င္းႏွင့္သက္ဆိုင္သည္။ (လက္ထပ္ထိမ္းျမားျခင္းႏွင့္အေျြကးပလပ္ေပးျခင္း) ႏွင့္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ဆက္သြယ္ျခင္း (ဥပုသ္ေန႔) ျဖစ္ၿပီး၊ ေနာက္ဆံုးကတိ (ေနဟမိ ၁၀း၃၂- ၃၉) မွာမူ ဗိမာန္ေတာ္ႏွင့္ဆိုင္ေသာစည္းမ်ဥ္းမ်ားျဖစ္သည္။
လူတို႔၏ရည္ရြယ္ခ်က္ပန္းတိုင္သည္ ျုပထားေသာပဋိညာဥ္အတိုင္း လိုက္နာေဆာင္ရြက္ေၾကာင္း ျပသႏိုင္ရန္ျဖစ္သည္။ သို႔အတြက္ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ လူသားမ်ားႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း လက္ေတြ႕ဆက္ႏႊယ္မႈကိုတည္ေဆာက္ျပရသည္။ ထားရွိထားေသာပဋိညာဥ္ ကို အျမဲတမ္းလိုက္ေလွ်ာက္ႏိုင္စြမ္းမရွိေသာ္လည္း အနာဂတ္ကိုလႊမ္းမိုးႏိုင္ ေသာအရာမွာ မွန္ကန္ေသာအက်င့္ႏွင့္လက္ေတြ႕လိုက္ေလွ်ာက္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သူတို႔နားလည္ထားၾကသည္။ ဣသေရလလူမ်ိဳးတို႔သည္ အကယ္၍ မွန္ကန္ စြာေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့လွ်င္ မွန္ေသာလမ္းကိုရရွိလိမ့္မည္။ မွန္ကန္ေသာလမ္းကို ရရွိရန္ အေျပာသက္သက္မဟုတ္ဘဲ လက္ေတြ႕က်ေသာလုပ္ေဆာင္ခ်က္ႏွင့္ အက်င့္ရွိမွသာ သူတို႔လိုခ်င္ေသာပန္းတိုင္သို႔ေရာက္ရွိသြားႏိုင္မည္။ ဘုရားရွင္ ႏွင့္နီးကပ္စြာေလွ်ာက္လွမ္းလိုလွ်င္ ဥပုသ္ေန႔ကိုေလးစား႐ိုေသရမည္။ ဗိမာန္ ေတာ္အလုပ္မ်ားကိုဂ႐ုစိုက္ရမည္။ ငွင္းတို႔သည္ အေရးအလြန္ႀကီးေသာေျခလွမ္း မ်ားျဖစ္သည္။
အေၾကာင္းမေကာင္းခဲ့၍ ဣသေရလလူတို႔သည္ မိမိတို႔၏ပဋိညာဥ္ ကို ကတိမတည္ခဲ့။ ထိုအေၾကာင္းကို ေနဟမိမွတ္စာ၏ေနာက္ဆံုးအခန္းႀကီး တြင္ ေရးသားေဖာ္ျပထားသည္။ လူတိုင္းကတိမတည္၊ မေစာင့္စည္းျခင္းမ်ိဳး ေတာ့မဟုတ္ပါ။ ကတိေစာင့္သူအမ်ား၊ သို႔မဟုတ္ အခ်ိဳ႕ရွိပါေသးသည္။ ဘုရားရွင္၏မစကူညီျခင္းျဖင့္ ကိုယ္ေတာ္ကိုအာ႐ံုစိုက္လ်က္၊ ကြ်ႏု္ပ္တို႔သည္ ေကာင္းေသာအက်င့္ႏွင့္ လမ္းအမွန္ကိုေလွ်ာက္လွမ္းခြင့္ရသည္။
‘ထိုေၾကာင့္ ဆႏၵအတိုင္းမွန္ကန္စြာျုပလုပ္လွ်င္ သင္၏ဘဝအသက္တာ တစ္ခုလံုးကို ေျပာင္းလဲေပးေစႏိုင္သည္။ သင္၏အလိုဆႏၵကို ခရစ္ေတာ္ရွင္ ထံအပ္ႏွံၿပီး၊ သင့္ကိုယ္ကိုအထက္မွလာေသာတန္ခိုးေတာ္၏စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္း အတိုင္း ဆက္ကပ္အပ္ႏွံလွ်င္၊ သင္သည္ အထက္မွလာေသာခြန္အားကိုရရွိ ၿပီး ခိုင္ခံ့ျမဲျမံစြာကိုယ္ေတာ္ကိုကိုင္စြဲႏိုင္ၿပီး၊ မိမိကိုယ္ကိုအပ္ႏွံလ်က္ အသစ္ ေသာအသက္တာကိုရရွိခံစားရလိမ့္မည္။ ယံုၾကည္ျခင္းျပည့္ဝေသာအသက္တာ မ်ိဳးကို ပိုင္ဆိုင္ရလိမ့္မည္။’ Ellen G. White, Steps to Christ, p. 48.
ေရးသားထားသမွ်အေၾကာင္းအရာမွ သင္၏ေတြ႕ျုကံခံစားရမႈကို အေထာက္အကူျဖစ္ေစပါသလား။
ၾကာသပေတး ႏိုဝင္ဘာ ၂၁
ဗိမာန္ေတာ္
ေနဟမိ ၁၀း၃၂-၃၉ ကို တစ္ဖန္ျပန္ၾကည့္ပါ။ ဗိမာန္ေတာ္၌ျုပရ ေသာဝတ္သည္ ဣသေရလမ်ားအတြက္ အဘယ္ေၾကာင့္အေရးႀကီးသနည္း။ ‘ငါတို႔ဘုရားသခင္၏အိမ္ေတာ္ကို ငါတို႔သည္ စြန္႔ပစ္၍မထားရၾက’ (ေနဟမိ ၁၀း၃၉)။ ဗိမာန္ေတာ္သည္ ယံုၾကည္ျခင္းအလံုးစံုအတြက္ အဘယ္ေၾကာင့္ အလြန္အေရးႀကီးသနည္း။ (ေဟျဗဲ ၈း၁-၇ ကိုလည္းဖတ္ပါ။)
ဣသေရလလူမ်ိဳးမ်ားတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏အိမ္ေတာ္ကို ဂ႐ုစိုက္ ပါမည္ဟု ကတိျုပၾကသည္။ ရွင္ဘုရင္၏ဖိႏွိပ္ျခင္းေၾကာင့္ လူနည္းစုျဖစ္ေနရ ေသာ ေငြေၾကးခ်ိဳ႕တဲ့သည့္ဣသေရလလူမ်ိဳးမ်ားတို႔သည္ ဗိမာန္ေတာ္အတြက္ မိမိတို႔၌ရွိသည့္အနည္းငယ္ေသာပမာဏကိုေပးရန္ ဆံုးျဖတ္ၾကသည္။ ဗိမာန္ေတာ္ ကုန္က်စရိတ္အတြက္မကာမိေသာ္လည္း ေပးမည္ဟုသာစိတ္ဆံုးျဖတ္ၾကသည္။ သို႔ျဖင့္သူတို႔သည္ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ဗိမာန္ေတာ္အတြက္အသံုးျုပရန္ လူတိုင္း တစ္ႏွစ္လွ်င္ ေငြတစ္က်ပ္၏သံုးစုတစ္စုစီကိုေပးရသည္။ (ေနဟမိ ၁၀း၃၃)။ ေတာင္းဆိုမႈထက္ ဗိမာန္ေတာ္တြင္ပိုမိုကုန္က်ေနေၾကာင္းကို ျပည္သားတို႔ ေတြ႕ျမင္ၾကသည္။ ထပ္ေဆာင္း၍စာေရးတံခ်ကာ မိသားစုအလိုက္ယဇ္ပူေဇာ္ရန္ ထင္းကိုအထူးအလႉအျဖစ္ယူလာၾကရသည္။ ဝိုင္းဝန္းလုပ္ေဆာင္ျခင္းမရွိပါက အားနည္းခ်ိဳ႕ငဲ့သြားမည္ကို လူတို႔သည္လက္ခံၾကသည္။
အဦးသီးေသာအသီး၊ သားဦး၊ ဆယ္ဖို႔တစ္ဖို႔ႏွင့္အလႉေငြမ်ားသည္ ဗိမာန္ေတာ္၌အလုပ္လုပ္ေသာ ယဇ္ပုေရာဟိတ္မင္းႏွင့္ေလဝိသားမ်ားအတြက္ အမႈေဆာင္ရန္အသံုးျုပခြင့္ေပးထားသည္။ ရရွိေသာအလႉေငြအားလံုး၏ဆယ္ပံု တစ္ပံုသည္ ေလဝိသားမ်ားဆီသို႔ေပးရသည္။ သားဦးကိုလည္း ေငြႏွင့္ျပန္လည္ ေရြးယူရသည္။ ထိုေငြကိုလည္း ေလဝိသားမ်ားရ၏။ ေလဝိသားမ်ားရရွိသမွ် အားလံုး၏ဆယ္ပံုတစ္ပံုကို ယဇ္ပုေရာဟိတ္မ်ားအားျပန္ေပးရသည္။
ဗိမာန္ေတာ္၏က႑သည္ ဣသေရလလူမ်ိဳးမ်ားအတြက္ ႏွလံုး ေသြးေၾကာပမာျဖစ္သည္။ ေနဗုခဒ္ေနဇာမင္းႀကီးလာေရာက္သိမ္းပိုက္ခဲ့၍ ဗိမာန္ေတာ္ကိုျုဖိခ်ၿပီး၊ သန္႔ရွင္းေသာအသံုးအေဆာင္မွန္သမွ်ယူေဆာင္သြားခဲ့ ျခင္းအေပၚ သူတို႔၏ယံုၾကည္ျခင္းဗဟိုအခ်က္အခ်ာကို လြန္စြာထိခိုက္ခဲ့သည္။ ဗိမာန္ေတာ္ကိုပံုမွန္စီမံလည္ပတ္မႈရွိေသာအခါ ျပည္သူျပည္သားမ်ား ဝိညာဥ္ေရးအသက္တာကို တည္ေဆာက္ေပးသည္။ အေၾကာင္းမွာလူတို႔သည္ အျပစ္ျပႆနာ၏ရလဒ္ကို ၫႊန္ျပေပးေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ အျပစ္ေၾကာင့္ သိုးသငယ္အေသခံရသည္။ ေယ႐ႈရွင္ကပ္တိုင္ေပၚ၌အေသခံေသာအခါ၊ အဆံုး သို႔ေရာက္သြားသည္။ (ေရာမ ၅း၅-၁၀)။ ထို႔အျပင္ ႏွစ္စဥ္က်င္းပေသာ အျပစ္ေျဖရာေန႔၌ ဘုရားသခင္သည္ မေကာင္းမႈကိုလံုးဝေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ စီစဥ္ေၾကာင္း၊ အျပစ္ကိုထာဝရပယ္ရွင္းမည္ျဖစ္ေၾကာင္းကို သင္ယူသိရွိရသည္။ တစ္နည္းဆိုရေသာ္၊ ဗိမာန္ေတာ္ကိုျုပလုပ္သည့္က်င့္စဥ္မွန္သမွ်သည္ ကယ္တင္ ျခင္း၏စီမံကိန္းကို ေဖာ္ျပေပးေနျခင္းျဖစ္သည္။ ဗိမာန္ေတာ္အတြင္းလုပ္ေဆာင္ ခ်က္ကိုၾကည့္ျခင္းျဖင့္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔သင္ခန္းစာယူႏိုင္သည့္အခ်က္မွာ၊ ႀကီးျမတ္ လွေသာဘုရားရွင္၏စာရိတၲေတာ္ႏွင့္ကယ္တင္ျခင္းစီမံကိန္းကို လင္းလက္ ေတာက္ပသြားေစသည္။
‘ေယ႐ႈခရစ္သည္ အျပစ္ရွိေသာသူကိုကယ္တင္ျခင္းငွာ၊ ဤေလာက သို႔ျြကလာေတာ္မူသည္ဟူေသာစကားသည္ သစၥာစကားျဖစ္၏။ အျြကင္းမဲ့ ခံယူအပ္ေသာစကားလည္းျဖစ္၏။ အျပစ္ရွိေသာသူတို႔တြင္ ငါသည္ အႀကီး ဆံုးျဖစ္၏’ (၁တိ ၁း၁၅)။ ရွင္ေပါလု၏ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းျဖစ္၍ ကြ်ႏု္ပ္တို႔အတြက္ လည္း ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းတစ္ခုျဖစ္ေစရန္ မည္သို႔ျုပလုပ္ၾကမည္နည္း။
ေသာၾကာ ႏိုဝင္ဘာ ၂၂
ထပ္ဆင့္ေလ့လာရန္
Ellen G. White ၏ “Steps to Christ” စာမ်က္ႏွာ ၄၃-၄၈ မွ “Consecration” အေၾကာင္းအရာကိုရွာဖတ္ပါ။
‘ေလာကတဲေတာ္တြင္ လုပ္ေဆာင္မႈအပိုင္းႏွစ္ပိုင္းပါဝင္သည္။ သန္႔ရွင္း ေသာအခန္းအတြင္း ယဇ္ပုေရာဟိတ္၏ေန႔စဥ္ ]ဝတ္} ျုပလုပ္ျခင္းႏွင့္ ယဇ္ပုေရာဟိတ္မင္းႀကီးမွ တစ္ႏွစ္တစ္ႀကိမ္ေဆာင္ရြက္ရေသာ အျပစ္ေျဖရာ ဝတ္၊ ဗိမာန္ေတာ္ကိုသန္႔ရွင္းျခင္းျုပလုပ္ေသာအထူးဝတ္တို႔ျဖစ္သည္။ ေန႔စဥ္ ေန႔တိုင္းအျပစ္လုပ္သူမ်ားသည္ တဲေတာ္တံခါးဝနားအထိ ပူေဇာ္ရန္ယဇ္ေကာင္ ကိုသယ္ေဆာင္လာၿပီး ယဇ္ေကာင္၏ေခါင္းေပၚ၌ လက္ကိုတင္ၿပီး၊ အျပစ္ ဝန္ခ်ေတာင္းပန္ရ၏။ ထိုသို႔ျုပျခင္းျဖင့္ သူ၏အျပစ္သည္ အျပစ္မဲ့ေသာ ယဇ္ေကာင္၏အေပၚသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕သြားသည္။ ယင္းေနာက္ တိရစၦာန္ငယ္ ကိုသတ္ပစ္ရသည္။ ‘အေသြးသြန္းျခင္းမရွိလွ်င္’ ဟု တမန္ေတာ္ရွင္ေပါလု ေရးသားထားသည္။ အျပစ္လႊတ္ျခင္းမရွိဟု ဆက္လက္ေရးသား၏။ ‘အေၾကာင္း မူကား၊ ကိုယ္ခႏၶာအသက္သည္ အေသြး၌တည္၏’ (ဝတ္ ၁၇း၁၁)။ ဘုရားသခင္၏ပညတ္ေတာ္ကိုခ်ိဳးေဖာက္လွ်င္ က်ဴးလြန္သူ၏အသက္ကိုစေတး ခံရမည္ဟုလာသည္။ အေသြးသည္ အျပစ္သား၏အသက္ဆံုး႐ံႈးမႈကိုပံုေဆာင္ သည္။ အျပစ္သား၏အျဖစ္ကို ခံယူသြားေသာသားေကာင္၏အေသြးကို ယဇ္ပုေရာဟိတ္မင္းမွ သန္႔ရွင္းေသာအခန္းတြင္းသို႔ယူသြားသည္။ ကန္႔လန္႔ကာ ေ႐ွ႕၌ အေသြးကိုပက္ဖ်န္းရသည္။ ကန္႔လန္႔ကာ၏အတြင္းဘက္၌ ပညတ္ေတာ္ ကိုထည့္ထားေသာပဋိညာဥ္ေသတၲာေတာ္ရွိသည္။ ထိုပညတ္ခ်က္မ်ားကို အျပစ္ သားသည္ခ်ိဳးေဖာက္မိခဲ့သည္။ ထိုသို႔ဝိနည္းအထံုးအဖြဲ႕အယူအဆျဖင့္ အျပစ္သည္ အေသြးႏွင့္အတူ ဗိမာန္ေတာ္တြင္းသို႔ယူေဆာင္သြားခံရသည္။ အခ်ိဳ႕ကိစၥမ်ား ၌ အေသြးကိုသန္႔ရွင္းေသာအခန္းသို႔ယူေဆာင္သြားျခင္းမျုပဘဲ၊ ရွိသမွ်အသား ကို ယဇ္ပုေရာဟိတ္မွစားရသည္။ ေမာေရွမွ အာ႐ုန္၏သားမ်ားကိုၫႊန္ၾကား ရာတြင္ ‘ထာဝရဘုရားေ႐ွ႕ေတာ္၌ သူတို႔အဖို႔အျပစ္ေျဖျခင္းကိုျုပေစျခင္းငွာ ထိုယဇ္သားကိုေပးေတာ္မူသည္’ (ဝတ္ ၁၀း၁၇)။ ပူေဇာ္နည္းႏွစ္ရပ္လံုးသည္ အျပစ္ကိုျုပသူထံမွ ဗိမာန္ေတာ္အတြင္းသို႔ေျပာင္းေရႊ႕လႊဲေျပာင္းေသာနည္းမ်ား ပင္ျဖစ္သည္။’ Ellen G. White, The Great Controversy, p. 418. -ဝ-