ဣသေရလလူမ်ိဳးထဲမွေခါင္းေဆာင္မ်ား l13

 ေအာက္ပါက်မ္းခ်က္မ်ားမွ ဧဇရႏွင့္ေနဟမိႏွစ္ဦးစလံုးကို တြန္းအား ေပးေသာအရာသည္ မည္သည့္အရာျဖစ္ေၾကာင္းေဖာ္ျပေနသနည္း။ (ေနဟမိ ၂း၁-၁၀။ ဧဇရ ၇း၈-၁၀)။

 ေနဟမိႏွင့္ဧဇရတို႔သည္ ျုပေလသမွ်တို႔၌ ဘုရားသခင္မွမိမိ၏လူမ်ိဳး မ်ားအတြက္ ေအာင္ျမင္ျခင္းေပးမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္လ်က္ရွိသည္။ လူတို႔သည္ နားေကာက္ခဲ့ၾကသည္။ ပ်က္စီးခဲ့ၾကသည္။ သို႔အတြက္ေၾကာင့္ အျပစ္ဒဏ္ ခ်ခံခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဘုရားရွင္သည္ မိမိ၏ကတိေတာ္ကို အစဥ္ ျပည့္စံုေစပါသည္။ ျပန္လည္ေခၚေဆာင္လာၿပီး ကတိေတာ္ထားရာျပည္သို႔ ဝင္ခြင့္ေပးခဲ့သည္။ လူတို႔သည္ သစၥာရွိခဲ့ပါလွ်င္ ဘုရားရွင္မွလည္း မိမိထားရွိ ခဲ့သည့္ပန္းတိုင္သို႔ေရာက္ေအာင္ ပို႔ေဆာင္ေပးသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ကိုယ္ေတာ္ရွင္ သည္ မိမိ၏ဥာဏ္ေတာ္ျဖင့္ အလြန္ဆက္ကပ္ေသာပုဂိၢဳလ္ႏွစ္ဦးကိုေရြးခ်ယ္ခဲ့ သည္။ ေမာေရွကဲ့သို႔ေသာပုဂိၢဳလ္ႏွစ္ဦးျဖစ္သည္။ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ရန္ အတြက္ လုပ္ေဆာင္ရန္အထူးေရြးခ်ယ္ခံရသည္။ အထူးတာဝန္ထမ္းေဆာင္ ရန္ ေမာေရွကိုအသံုးျုပသကဲ့သို႔ျဖစ္သည္။

 ဤကဲ့သို႔ေသာေခါင္းေဆာင္ႀကီးႏွစ္ဦးသည္ ရည္ရြယ္ခ်က္ပန္းတိုင္ရွိ ၾကသည္။ ျုပေလသမွ်အရာအားလံုးကို ရည္ရြယ္ခ်က္ထားရွိသည္။ ဧဇရႏွင့္ ေနဟမိသည္ အသက္တာ၌ရည္ရြယ္ခ်က္ထားသည္ဟုဆိုႏိုင္သည္။ ဘုရားသခင္ ၏လူမ်ိဳးမ်ား မည္သို႔ျဖစ္လာရမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ထားရွိသည္။ ယင္းေနာက္မွာ ပန္းတိုင္သို႔ေရာက္ေအာင္လုပ္ေဆာင္မည္ဟု ဆံုးျဖတ္ၾကသည္။

 ဧဇရသည္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကိုေလ့လာျခင္း၊ လူမ်ားကိုသြန္သင္ျခင္း အမႈကိုလုပ္ေဆာင္သည္။ ေနဟမိသည္ လူမ်ားတို႔အမွန္တရားအတိုင္းေနထိုင္ ရန္ႏွင့္ ဘုရားရွင္အတြက္ရဲရင့္စြာရင္ဆိုင္ရပ္တည္ၾကရန္ အားေပးသည္။ ပုဂိၢဳလ္ ႏွစ္ဦးလံုးသည္ ေယ႐ုရွလင္ျုမိ႕ျပန္လည္ေကာင္းစားျခင္းကို ျမင္လိုၾကသည္။ ပစၥည္းဥစၥာျပန္လည္ျြကယ္ဝျခင္းကိုသာမဆိုလိုပါ။ လူမ်ိဳးတို႔၏ဝိညာဥ္ေရး ျပန္လည္ႏိုးၾကားျုပျပင္ျခင္းကို ျမင္ေတြ႕လိုၾကသည္။ သို႔အတြက္ေၾကာင့္ ျုပျပင္ သည္၊ အျပစ္ေဖာ္ျပသည္၊ အေရးယူခဲ့ရသည္။ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းဟူသည္ သာမညလူေတြထက္သာလြန္ရသည္။ ဧဇရႏွင့္ေနဟမိသည္ ဘုရားရွင္ကိုခ်စ္ ၍၊ တန္ခိုးေတာ္ကိုယံုၾကည္သည္ႏွင့္အမွ် လူတိုင္းဘုရားသခင္ႏွင့္ဆက္သြယ္ ရန္ သူတို႔အလိုရွိသည္။

 ေနဟမိအခန္းႀကီး (၁) တြင္ ဖတ္႐ႈရသူတိုင္းအတြက္ ေနဟမိ၏ ဆက္ကပ္စြန္႔စားျခင္းႏွင့္ သူ၏လူမ်ိဳးမ်ားအက်ဥ္းအက်ပ္အတိဒုကၡကိုလည္း ေကာင္း သိရွိၾကရမည္။ အခန္းႀကီး (၁) ၌ ယုဒလူမ်ိဳးမ်ားဒုကၡေရာက္ေန ရျခင္းသတင္းကိုၾကားရေသာအခါ သူငိုေျြကးရသည္ဟုေရးသားထားသည္။ ဒူးေထာက္ဆုေတာင္းလ်က္ ဘုရားရွင္အလိုေတာ္ရွိသည့္အတိုင္း သူအသံုးေတာ္ ခံပါမည္ဟု အသနားခံခဲ့သည္။ ေနဟမိသည္ ကမၻာေပၚ၌ထူးျခားေသာပုဂိၢဳလ္ တစ္ဦးအျဖစ္ ေပၚလြင္ထင္ရွားလာသည္။ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္သူ၊ ဘုရားရွင္ အတြက္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ေသာသူတစ္ဦးျဖစ္လာသည္။ လစာေကာင္းၿပီး၊ မ်ားမ်ားရရွိေနျခင္းေၾကာင့္မဟုတ္။ ရာထူးႀကီးႀကီးရရွိေနျခင္းေၾကာင့္လည္းမဟုတ္။ (ထိုအရာအားလံုးကို ပါရွန္ႏိုင္ငံ၌ရရွိထားၿပီးျဖစ္သည္။) ယခုမွာ ယုဒျပည္သို႔ ျပန္သြားၿပီး သူေကာင္းစားေရးအတြက္မဟုတ္ပါ။ ေျခလွမ္းတိုင္း၌ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျုပခံရသည္။ ယံုၾကည္ျခင္းႏွင့္ေ႐ွ႕ဆက္လွမ္းရသည္။ ေ႐ွ႕၌ကာဆီးထားေသာ အတားအဆီးအေႏွာင့္အယွက္မွန္သမွ် ဘာတစ္ခုမွ်သူမမႈပါ။

 ဧဇရ ၈း၂၁-၂၃၊၃၁၊၃၂ ကိုဖတ္ပါ။ ဧဇရသည္ ရွင္ဘုရင္ႏွင့္စကား ေျပာဆိုရာတြင္ တံုးတိ႐ိုင္းစိုင္းစြာေျပာဆိုရန္ ဆံုးျဖတ္ထားပါသလား။ ဧဇရ ႏွင့္လူမ်ားတို႔သည္ မည္သို႔ေသာႏွိမ့္ခ်မႈမ်ိဳးကိုျပခဲ့သနည္း။

 ေနာက္ပိုင္းတြင္လည္း ေနဟမိသည္ ရွင္ဘုရင္၏ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ ျခင္းကိုလက္ခံခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ဧဇရမွာမူ ဘုရားသခင္၏ကာကြယ္ေစာင္မ ျခင္းကိုသာ အလွ်င္းယံုၾကည္ေသာေၾကာင့္ ရွင္ဘုရင္ထံမွေစာင့္ေရွာက္ေပးပါရန္ မည္သည့္အကူအညီကိုမွ်မေတာင္းပါ။ သို႔ျဖစ္၍ ယုဒျပည္သို႔အႏၱရာယ္ကင္း စြာျပန္ေရာက္ရွိသြားေသာအခါ ထာဝရဘုရားကိုခ်ီးမြမ္း၏။ မေတာ္အေျခအေန အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိေပလိမ့္မည္။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔သည္ ဘုရားသခင္ကိုလံုးလံုးဦးေဆာင္လမ္းျပ ေပးသည္ထက္ အခ်ိဳ႕ေသာအခ်ိန္အခါ၌ လူကိုမွီခိုအားကိုးလြန္းျခင္းမ်ိဳးလည္း ရွိလိမ့္မည္ျဖစ္သည္။ ဧဇရအဖို႔မွာမူ ဘုရားသခင္ကိုသာဦးေဆာင္လမ္းျပေစေသာ ေၾကာင့္ ရွင္ဘုရင္အတြက္လက္ေတြ႕ျဖစ္ေစသည့္ ထာဝရဘုရားသည္တန္ခိုး ႀကီးေၾကာင္းသက္ေသျုပလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

 ဧဇရသည္ ထင္ရာစိုင္းၿပီးလုပ္တတ္သူမ်ိဳးမဟုတ္ပါ။ လူအားလံုးကို ေခၚၿပီး အစာေရွာင္ေစသည္၊ ဆုေတာင္းေစသည္။ အေျခအေနကိုသံုးသပ္ၾက သည္။ ဘုရားသခင္ကိုအတူတကြအခ်ိန္ယူမေခၚဖိတ္ဘဲ မိမိတို႔၏ခရီးစဥ္ကို ဆက္သြားျခင္းမျုပၾက။ ဘုရားရွင္၏ေ႐ွ႕ေတာ္၌ ႏွိမ့္ခ်ျခင္းသေဘာကိုျပ၏။ ကာကြယ္ေစာင္မျခင္းကိုေတာင္းေလွ်ာက္၏။ ဘုရားသခင္၏တန္ခိုးေတာ္ကို ယံုၾကည္ေၾကာင္းျပသေသာအခါ ဘုရားရွင္သည္ သူ၏ဆုေတာင္းသံကိုအေျဖ ေပးခဲ့သည္။

 ေနဟမိ ၅း၁၄-၁၉ ကိုဖတ္ပါ။ ေနဟမိသည္ မည္သည့္ႏွိမ့္ခ်မႈ မ်ိဳးကိုျပခဲ့သနည္း။

 ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း၊ ေခါင္းေဆာင္မွန္မည္သည္ ႏွိမ့္ခ်ရမည္။ အေစခံႏိုင္ရမည္။ လူမ်ား၏႐ိုေသေလးစားျခင္း၊ ဂုဏ္ျုပျခင္းကို ခံယူလို စိတ္မရွိရပါ။ ေနဟမိသည္ လူတိုင္းကိုလက္ကမ္းျုကိဆိုဖိတ္ေခၚေသာသူမ်ိဳး ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ကိုယံုၾကည္ေၾကာင္းျပသသည္။ သူ၏ဆက္ကပ္ျခင္း သာဓကသည္ လူမ်ားအတြက္အလြန္ေကာင္းေသာဥပမာပံုစံျဖစ္သည္။ မိမိ ကိုယ္ကိုယံုၾကည္စိတ္ခ်တတ္သူႏွင့္ အဓိပၸါယ္မဲ့ေသာစိတ္ထားမ်ိဳးမရွိေခ်။ အရာခပ္သိမ္းကိုအုပ္စိုးေတာ္မူေသာသူ၏အထက္၌ မိမိကိုယ္ကိုမခ်ီးေျမႇာက္ပါ။ ယုဒျပည္၌ သူရရွိထားေသာရာထူးသည္ အျမင့္ဆံုးရာထူးျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အလြဲသံုးစားမျုပ၊ ဤသို႔ေသာနည္းျဖင့္ ေယ႐ႈရွင္၏သြန္သင္ျခင္းအသက္တာ မ်ိဳးကို လင္းလက္ေစပါသည္။ ေယ႐ႈရွင္၏သြန္သင္ခ်က္မွာ သူတစ္ပါး၏ အေစကိုခံျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ကိုယ္တိုင္လည္းျုပက်င့္ခဲ့သည္။ သို႔ျဖစ္ပါ၍ ရာထူးဂုဏ္ေမာက္ျခင္းကိုေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး ေယ႐ႈရွင္ကဲ့သို႔လုပ္ေဆာင္ရန္လို ပါသည္။

 ထိုအခါ ကိုယ္ေတာ္သည္ထိုင္လ်က္၊ တစ္က်ိပ္ႏွစ္ပါးတို႔ကိုေခၚေတာ္ မူ၍ အလ်င္အဦးျဖစ္ေစလိုေသာသူမည္သည္ကား၊ ေနာက္ဆံုးျဖစ္ရမည္။ အလံုးစံုတို႔၏အေစခံလည္းျဖစ္ရမည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ (မာကု ၉း၃၅)။ ထာဝရဘုရားသခင္၏ေ႐ွ႕ေတာ္၌ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း၊ မွန္ေသာေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ေစရန္ ေယ႐ႈဘုရားရွင္မည္သို႔သြန္သင္ခဲ့သနည္း။

 Ellen G. White ၏ Steps to Christ စာအုပ္၊ စာမ်က္ႏွာ ၉၃- ၁၀၄ တြင္ “The Privilege of Prayer” ပါေခါင္းစဥ္မွအေၾကာင္းအရာကို ရွာေဖြဖတ္ပါ။

 ‘ျပန္လည္တည္ေဆာက္ျခင္း၊ ျုပျပင္ျခင္းအလုပ္သည္ ေဇ႐ုဗေဗလ မွစတင္၍ ျပည္ေတာ္ျပန္မ်ားလက္ဆင့္ကမ္းလုပ္ေဆာင္ၾကလ်က္ ဧဇရ၊ ေနဟမိ တို႔သည္ ဝိညာဥ္ေရးျပန္လည္ျုပျပင္ျခင္းပံုလႊာကိုေဘာင္ခ်ကာ ယခုေနာက္ဆံုး ကြ်ႏု္ပ္တို႔ေနထိုင္ေသာအခ်ိန္အခါအထိ ကမ ၻာ ့ရာဇဝင္၏အဆံုးပိုင္း၌ ဝိညာဥ္ ေရးျုပျပင္ေျပာင္းလဲၾကရန္ သြန္သင္ထားပါသည္။ က်န္ျြကင္းေသာဣသေရလ အမ်ိဳးတို႔သည္ အားနည္းၿပီးမ်က္စိသငယ္နားသငယ္ရွိခဲ့ရသည္။ ရန္သူမ်ား လာေရာက္ဖ်က္ဆီးမည္တကဲကဲအေျခအေနကို ျမင္ေတြ႕ေနရသည္။ သို႔ေသာ္ ဘုရားသခင္သည္ ဣသေရလလူမ်ိဳးကိုအသံုးျုပၿပီး ကမၻာတစ္ဝန္းမွလူမ်ား သူ၏ဥပေဒပညတ္ေတာ္ကို သိရွိေစခဲ့သည္။ သူ႔ကိုလည္းသိရွိေစခဲ့သည္။ စစ္မွန္ေသာကိုးကြယ္မႈကို ေစာင့္ေရွာက္သူမ်ားျဖစ္လာသည္။ သန္႔ရွင္းမြန္ျမတ္ ေသာအရာကို ေစာင့္ထိန္းသူမ်ားျဖစ္လာသည္။ ေယ႐ုရွလင္ျုမိ႕႐ိုးႏွင့္ ဗိမာန္ ေတာ္ကိုျပန္လည္တည္ေဆာက္ေသာအေတြ႕အျုကံထူးကို ခံစားခဲ့ရသည္။ ေတ ြ႕ျုကံရသမွ်အတားအဆ ီးက ိ ု ရ ဲရင ္ ့ခ ိ ုင ္မာစ ြာရင ္ဆ ိ ုင ္တတ ္လာသည ္။ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအတြက္ တာဝန္ေလးလံခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုပုဂိၢဳလ္တို႔သည္ မယိမ္းမယိုင္ေသာယံုၾကည္စိတ္ခ်မႈျဖင့္ ႏွိမ့္ခ်ေသာသေဘာေဆာင္လ်က္ ထာဝရဘုရားကိုျမဲျမံစြာမွီခိုၾကသည္။ ကိုယ္ေတာ္သည္ အမွန္တရားအတြက္ ေအာင္ျမင္မႈေပးမည္ဟု တထစ္ခ်ယံုၾကည္ၾကသည္။ ေဟဇကိမင္းႀကီးကဲ့သို႔ ေနဟမိသည္ ထာဝရဘုရား၌ဖက္ယမ္းလ်က္ ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္မခြဲမခြာေတာ့ပါ။ ပညတ္တို႔ကိုလည္းေစာင့္ထိန္း၏။ ကိုယ္ေတာ္လည္း သူႏွင့္အတူရွိေတာ္မူ သည္။ ‘ထာဝရဘုရား၌ဆည္းကပ္၍ ေနာက္ေတာ္သို႔အစဥ္အျမဲလိုက္သျဖင့္ . . . ပညတ္တို႔ကိုေစာင့္ေရွာက္ေလ၏။ ထာဝရဘုရားသည္ သူႏွင့္အတူ ရွိေတာ္မူသျဖင့္’ ၄ရာ ၁၈း၆၊၇။ Ellen G. White, Prophets and Kings, p. 677.

 -ဝ-